الگوریتم طراحی مفهومی فضاپیمای سرنشی ندار « دوستی »

طراحی فضاپیمای سرنشین‌داری که قابلیت حمل یک تا دو سرنشین را به مدارهای پایینی زمین داشته باشد، مستلزم طی مراحل گوناگون طراحی و داشتن اطلاعات فنی از فضاپیماهای توسعه‌یافته از این دست است. در الگوریتم ارائه شده در این مقاله، مراحل طراحی مفهومی فضاپیمایی با نام “دوستی” در قالب قدم‌هایی یک به یک طی می‌شود. ابتدا پروفایل مأموریت با توجه به نیازهای داخلی و مرور مأموریت‌های فضاپیماهای گروه هدف استخراج و بر اساس آن نیازمندی‌های سطح سیستم تعیین می‌شود. سپس، با بهره‌گیری از مدل‌های آماری و به‌کارگیری دیدگاه سیستمی، ویژگی‌های کلی فضاپیمای دوستی و مشخصات جرمی و ابعادی آن استخراج می‌شود. نتایج حاصل از طراحی زیرسیستم‌های اصلی فضاپیما که با به‌کارگیری روش‌های مهندسی و بهره‌برداری از مدل‌های‌ آماری و پارامتری انجام گرفته در مرحلة بعد اعلام می‌شود. آنگاه، طرح حاصل، سبک و سنگین می‌شود تا اصلاحات مورد نیاز در سطح سیستم اعمال شود. ویژگی‌های فضاپیما با نمونه‌های آماری صحت‌سنجی و در پایان، طرح نهایی فضاپیمای دوستی ارائه می‌شود.